...Καλές Γιορτές...

(φωτογραφία του Γάλλου Willy Ronis)

"Από παιδί τις γιορτές τις μισούσα. Ίσως γιατί τότε ειδικά, ήθελα πιο πολύ την αγάπη. τώρα, τις προσπερνάω και κάνω σχέδια για ξεκούραση, που ποτέ δεν τα πραγματοποιώ."

("Γωνία Τσιμισκή και Γούναρη", Κωστούλα Μητροπούλου,

Θεσσαλονίκη: Παρατηρητής, 1989, σελ. 116)

Μαργαρίτα...

(photo by Christina Li - www.photooftheday.gr)

Καμιά φορά σκέφτουμαι...

...Ξέρω κι εγώ το ίδιο σκέφτομαι...

...Σε τι πράμα αξίζει να πηγαίνουμε σχολείο, να μαθαίνουμε πράματα, να σπάμε το κεφάλι μας για προβλήματα, αφού μια μέρα θα πεθάνουμε;

...Το ίδιο αναρωτιόμουν κι εγώ...το ίδιο...αρκετά χρόνια μετά από εσένα, Μαργαρίτα...
Μα πάντα...υπάρχουν τα καταπράσινα δάση με πλατάνια και τα απέραντα χωράφια με κατακίτρινα στάχυα, ναι, Μαργαρίτα...

Ένα πράμα θα ήθελα τότε. Να βρίσκουμαι μέσα σε ένα χωράφι με ψηλά στάχυα κατακίτρινα και να αρχίσω να τρέχω, να τρέχω, να σφίγγουμαι μ' όλη μου τη δύναμη και να τρέχω.

...Απ-ελευθέρωση...Ελευθερία...Πέρα βαθιά μέσα στη φυγόκεντρο της νοσταλγίας...

...να είμαι ελεύθερη, να έχω επικοινωνία με τη Φύση.

Γειά χαρά, Μαργαρίτα...

(στη Μαργαρίτα Καραπάνου που γνώρισα ανάμεσα στις γραμμένες λέξεις της, μέσα στα βιβλία της και τη συνάντησα εκεί ανάμεσα στις γραμμές και στα περιθώρια των βιβλίων...και αυτός είναι ένας μικρός φανταστικός διάλογος με αφορμή το εκπληκτικό "Η ζωή είναι αγρίως απίθανη" - Αθήνα: Ωκεανίδα, 2008 - λίγο πριν το τέλος των δικών της λέξεων)

...ποίηση, ξανά...

(poster-Poetry on the Road/2006)

Η ποίηση μ’ οδήγησε σωστά
ίσια καταπάνω σου
μ’ ένα σκοτάδι ολόγιομο
σαν αστραπή να με στραβώνει.
Δε λάθευα ποτέ
γιατί οι λέξεις έρχονταν
μέσ’ απ’ την αναίσχυντη
απόγνωση
της άστατης αφής σου
και το τσόφλι της γνώσης
έσπαζε με κρακ
στο τοιχάκι του θώρακα
από μέσα.
Χωμένη στα ρήματα
πρόβλεπα τις κινήσεις σου
πριν τις ολοκληρώσεις στον αέρα,
ενώ το θείο επίθετο
διάλεγε τα χρώματα
πριν τα φορέσεις.
Α! Τι ωραία που ήταν τότε
σαν μου’λειπες
κι ήσουν παρών στο ποίημα πάντα
που σ’ έφτιαχνα
και μ’ έφτιαχνες
αιώνια λυπημένη!
Όμως η ποίηση το αισθάνεται
σαν πας να την κουράσεις
σαν η συγκίνηση σκληραίνει
από το πάθος
και γίνεται μαστίγιο
και πονάει.
Αποσύρεται τότε το ποίημα
από τα άβολα καθίσματα
της θλίψης
και μένω μόνη με τη φοβερή παρέα:
το άφωνο αντικείμενο
ή το στιλπνο σου βλέμμα
με τα λίγα κρεατάκια
που σκεπάζουν την έρημο
της ψυχής σου
τους αστραγάλους σου παλιά
αστραφτερά σημάδια αναφοράς
των ποιητών τη νύχτα.


Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ
(«Η λέξη», τ. 157)


...τυχαία ή ίσως και όχι τυχαία...

...σήμερα...

...σκόνταψα πάνω στο ποίημα της Ρουκ...
...η ποίηση, ξανά...

...raining is pleasure...

(by corbis)

...raindrops falling from heaven...

Forget what we’re told

Before we get too old

...Show me a garden that’s bursting into life...

...and I know how to hide...

(A-HA - "Crying in the Rain" and Snow Patrol - "Chasing Cars")

...γαλάζιο...

(photo taken by justelene)

Γιατί νιώθεις ευτυχισμένη;

...που έχω το δικό μου ξενοδοχείο, αέρα που μ'αγαπά και παράθυρο με βλέμμα αγοριού...

Πότε ένιωσες πολύ ευτυχισμένη;

...όταν όλα ήταν γαλάζια, γαλάζια και μύριζε θάλασσα και αλμυρή άμμος...

Πότε θα είσαι πιο ευτυχισμένη;

...μαζεύοντας τα χρώματα από τόσες ταραχές και γαλάζιους νεανικούς παλμούς...

(φανταστική συνομιλία με την Πέτια Ντουμπάροβα με αφορμή την ανάγνωση του βιβλίου "Κείμενα ενός κοριτσιού" της Πέτια Ντουμπάροβα - μετάφραση Μάια Γκιόλα-Γκράχοβσκα - Πάτρα: Εκδόσεις Χαραμάδα, 2008)

...εκεί που ανθίζουν τα λουλούδια...

(shot by justelene)

Οι άνθρωποι χαμογελούν στις χορταριασμένες ανηφοριές

Τα δέντρα ψηλώνουν ως τις κορυφές των βουνών

Ο ήλιος βαμμένος πορφυρός βουτάει πίσω από τα σύννεφα

Κι η σελήνη ολόγιομη γλιστράει ανάμεσα στα φύλλα


Εκεί που τα λουλούδια ανθίζουν

Κι ο άνεμος ανέμελος φυσά

χωρίς να αφήνει ίχνη

...birthday suit...

Ανάμεσα στα χέρια
Το δέρμα ζαρώνει
Ρυτιδώνουν οι ιστοί
Γίνονται κόμποι μικροί

Οι άνθρωποι ζουν
Ανάμεσα σε φύλλα
Σε ανηφοριές

Κάποιος τράβηξε το σώμα της
Πιο πέρα από τον τοίχο
Το πέταξε στη θάλασσα
Και ήπιε το νερό

...Η ξυλένια κούκλα...

(από το εξώφυλλο του θεατρικού προγράμματος 2007-2008)

...η ξυλένια κούκλα στροβιλίζεται...με ανάσες γρήγορες κοφτές...

...ο ξυλοκόπος Θεός κόβει κι άλλα ξύλα...τεμαχίζει...

...το ξύλο είναι το όριο...

...το νερό είναι δροσιστικό... ξεδιψάει την ξυλένια κούκλα...

...η ξυλένια κούκλα στροβιλίζεται...με ανάσες γρήγορες κοφτές...

...οι ξυλένιες λεπίδες του φορέματός της εκσφενδονίζονται...

...ένα χέρι ξεφλουδίζει το κέλυφος με προσοχή...

...το νερό δροσίζει την ξυλένια κούκλα...

Ένα παραμύθι από τις "Μαγικές Σβούρες"

(http://www.magikessvoures.gr/)

Κηποθέατρο Δήμου Νίκαιας

25/6/2008

(Σκηνοθεσία Δημ. Αδάμη)

Για την ευγενική Δόμνα κι όλες τις μαγικές σβούρες που ενορχηστρώνει,

αλλά και τη γλυκιά Στέλλα,

που τις συνάντησα ξανά και μου διηγήθηκαν το παραμύθι της Ευγένας.

...cheers!...

Summertime in Prague

when blood was warm, when blood was young

After all those tear safter all those years

I long for...

(sung by Elli Paspala)

21st of June - Music Day!

cheers!

...Colossus...

(Colossus of Rhodes, Book of Knowledge)

...sails...

...sailing...

...underneath...

...his colossal legs...

...underneath...

...his fleshy muscles...

...through the heat...

...but...

...an earthquake...

...legs crumbling...

...rubble of muscles...

...the heat remains...

...α-φορμή για μορφή-β': H.D...

(H.D.)

...στους πρόποδες της Ακρόπολης...

... σε χώρο σημαίνοντα...

... στις 22 Μαϊου...

...στη χάση του ήλιου...

...ανακάλεσα την H.D. ...

...και την αιχμηρή εικονιστική γραφή της...

...αναρρίγησα...

---

I did not know that I must keep faith

with something, I called it writing,

write, write or die.

---

Δεν ήξερα ότι έπρεπε να παραμείνω πιστή

σε κάτι, το ονόμασα γραφή,

γράφε, γράφε ή αλλιώς πέθανε.

(της H.D. "Άλικο Ρόδο και ένας Επαίτης", Ερμητικός Ορισμός,

σε μετάφραση της Λιάνας Σακελλίου-Σουλτς,

από το βιβλίο "Εισαγωγή στην Τριλογία της H.D." Gutenberg, 1999)

---

...και περίσσια αγάπη για την καθηγήτριά μου...

...για την αγάπη της...στην ποίηση...

...και το γλυκό χαμόγελό της...

...τα δώρα της...

...η επωδός των παιδιών...

"Μια κοπέλα"...μια κοπέλα έρχεται...παιδική φωνή...σινιάλο...

...Μετά από λίγο...

"Κυρία, κυρία"...πίσω από τα κάγκελα που περιφράσσουν τον αυλόγυρο του σχολείου..."Μας πιάνετε εκείνο εκεί το καπάκι;"...τέσσερα ζευγάρια παιδικά χέρια δείχνουν τη ρίζα μιας λεύκας έξω από τον αυλόγυρο...πέρα από τα κάγκελα..."Αυτό;" ένα ενήλικο χέρι αναρωτιέται αν δείχνει το σωστό σημείο...ένα λερωμένο καπάκι από μπουκάλι ανάμεσα στα χώματα..."Ναι, ναι" χαρούμενες παιδικές φωνές ζητωκραυγάζουν..."Ορίστε" το ενήλικο χέρι παραδίδει το καπάκι στα παιδιά (με αμφιβολία και διασταγμό) ... και τότε το ένα από τα παιδιά σηκώνει πάνω από τον τοίχο του σχολείου μια διάφανη σακούλα με καπάκια και απαντά στην αμφιβολία: "Παίζουμε με αυτά!"... "Αχ, έχουμε κι άλλο ένα τώρα!" χαμογελάει ένα κοριτσάκι... "Ευχαριστούμε!" συνεχίζει το αγοράκι και τρέχουν να παίξουν... "Παρακαλώ," απαντά με χαμόγελο η κοπέλα, έξω από τα κάγκελα, και συνεχίζει, χαμογελαστή ακόμα, ως το σπίτι..."Παίζουμε με αυτά"..."Παίζουμε με αυτά"...απλώς τα παιδιά παίζουν και, ευτυχώς, ακόμα διατηρούν τη φαντασία τους ζωντανή...

...κάποτε έπαιζα κι εγώ στον αυλόγυρο αυτού του σχολείου...

...η βροχή των παιδιών...

(φωτογραφία του W. Eugene Smith, "Ο περίπατος στον κήπο του παραδείσου")

Η βροχή των παιδιών έπεσε μέσα στον ήλιο.

Με την ευτυχία.

Πήγα να δω.

Μετά έπρεπε να τους εξηγήσω πως ήταν φυσικό. Από αιώνες.

Γιατί τα παιδιά δεν καταλάβαιναν,

δεν μπορούσαν ακόμη να καταλάβουν τη σοφία των Θεών.

Μετά έπρεπε να συνεχίσω να περπατώ στο δάσος.

Και να τραγουδώ με τους μεγάλους, τα σκυλιά, τις γάτες.

Παρίσι, 25 Δεκεμβρίου 1994.

"Τελεία και Παύλα" Μαρκερίτ Ντυράς

Αθήνα: Εξάντας, 1996

μτρφ. Ευρυδίκη Τρισόν-Μιλσανή

...ζέ(σ)τη...

...ανάμεσα στα χέρια...

...καιόμενη σφαίρα...

...θερμαίνει το σώμα...

...αχόρταγο για ζέση...

...μέρες που ταιριάζουν στην ποίηση και αποζητούν τα ποιήματα...

...ανάμεσα στα χέρια...

...ποιήματα...

...αναμοχλεύουν τα παλιά...

...αναδεύουν τα νέα...

....μέρα που εκλιπαρεί για ποίηση...

...

...howl-ing II...

("Howl's Moving Castle" Hayao Miyazaki)

...Taking on water...

...Sailing a restless sea...

...From a memory...

...A fantasy...

...cirlces uncircling and encircling...

...perpetually...

...memories and energy...

...lives and deaths...

...melodies and lyrics...

...moments...

...Over your shoulder...

...Stories unfold, you're...

...Searching for a sanctuary...

...for compassion...

...for consolation...

...for peace of mind...

(prompt: lyrics of Mike Oldfield's "To France")

...howl-ing I...

("Howl's Moving Castle" Hayao Miyazaki)

...a howl of pain...

...a death howl in the north...

...a gun against a man --> now dead...

...life...death...sorry...sorrow...

...a circle of unknown interchanges...

...a route to the known...

...το πλατανόφυλλο...

...απέραντες περαντζάδες στην Κυανή ακτή...

...μικρά χωριά καταχωνιασμένα σε κατάφυτες βουνοπλαγιές...

...φιορδ διαμελισμένα βόρεια στον χάρτη...

...επιβλητικές εκκλησίες και τρούλοι χρωματιστοί ανατολικά...

...το σουρεαλιστικό χαμόγελο του Γκαουντί στη δύση...

...πεθύμησα πλατάνια...

...Ναρσίν...

"The Blood of Fish" by Gustav Klimt


Αυτό το κορίτσι
με φτερά από λάστιχο
οδηγάει το κοιμισμένο τραίνο.
Παραμονεύω σαν τον ινδιάνο
πλάι στο βράχο
να βγει από το τούνελ.
Κι όμως το μυστήριο αυτό τραίνο
με την αμαζόνα για οδηγό
αντί για το τούνελ μπαίνει στο στόμα μου.

[Απόσπασμα από το "Κόλπα με λεμόνι" του Κωστή Γκιμοσούλη
("Επικίνδυνα Παιδιά" Αθήνα: Κέδρος 1992) ]

...για την Ναρσίν Αφζαλί και όλες εκείνες τις γυναίκες
που αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους
σε χώρες που τις τιμωρούν
με μαστιγώσεις και φυλακίσεις...

*Η Ναρσίν Αφζαλί καταδικάστηκε σήμερα

σε έξι μήνες φυλάκιση και 10 μαστιγώσεις*

...5 0 5: a prompt...

" Wanderer above the Sea of Fog" - by Caspar David Friedrich

...with your hands between your thighs...

...η θάλασσα κοχλάζει...

...αναδεύει χρώματα και μυρωδιές και ανθρώπους...

...stop and wait a sec...

...αύρα θαλασσινή μπλέκει σε ανεμοδαρμένα μαλλιά...

...στην άκρη του εδάφους...στην απαρχή της αβύσσου...

...with your hands between your thighs...

...an embryo-like man whispering a smile in his sleep...

...with your hands between your thighs and a smile...

...with your hands between her thighs and a smile...

...my scar...

I look at my scar/ remembering the dark crimson/of autumn roses (Rosy Wilson)

...a scar and many scars...deathsigns standing on that doorway that's filled with dazzling sunlight...today I've learnt about a man's crossing of the doorway to the other side that's too shiny we cannot figure out what it's all about...so I've just looked back...at my scar...and recalled childhood games and scars...

42

---42---χιλιόμετρα---42 σκέψεις---42 στροφές---

μια γοργόνα
Tom Baxter’s “Icarus Wings”
Θάλασσα
Βουνά
Δίνες

42 kilometres from the hub of enter-tainment

...αρμοί...

...μικροί αρμοί άνοιξαν...κι απάλυναν τη σιωπή της νύχτας...

...12 Μαρτίου --- Παγκόσμια Μέρα Ποίησης --- Εαρινή Ισημερία...

(γ)υμνό

Αφορμή: Edward Weston's photo

...πολυ(ο)μορφο...

"Γυμνή άνεση, λιγοστός φόβος,

Δυνατή ψυχή, δεν έχουν τίποτα να κρύψουν,

Η ζωή αυτή:

Μεγαλώνουμε και τελικά μας καλαρέσει

Που συναντιόμαστε ιδρώνουμε μαζί

Σε κάποια δροσερή ακτή!"

(Γκάρυ Σνάιντερ, απόσπασμα από το ποίημά του "Ο ιδρώτας"

σε μτφρ. Λιάνας Σακελλίου-Σούλτς)

"Η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή, μωρό μου" (Τρύπες)

...πολυ(ο)μορφη...

interlude

...interlude...ludicrous crude crust of cruel crowds...

Καλώς ορίσατε...

12 Μαρτίου...


Ένας λύκος κάθε βράδυ
μου τηλεφωνάει,
λέει πως είναι άγριος
κι ότι θα με φάει.

Λύκε, λύκε που γυρίζεις
μοναχός στο χιόνι,
έχω τη μανούλα μου
και δεν είμαι μόνη.

Ένας λύκος κάθε βράδυ
μου τηλεφωνάει
και μου λέει παραμύθια
και μου τραγουδάει.

Λύκε, λύκε δεν πιστεύω
ό,τι κι αν μου λες,
Ξέρω ότι είσαι μόνος
και τα βράδια κλαις.

("Το τραγούδι της Βάλιας και του Λύκου",
τραγούδι των "Διάφανων Κρίνων",
σε στίχους Χρίστου Ρουμελιωτάκη)