...Καλές Γιορτές...

(φωτογραφία του Γάλλου Willy Ronis)

"Από παιδί τις γιορτές τις μισούσα. Ίσως γιατί τότε ειδικά, ήθελα πιο πολύ την αγάπη. τώρα, τις προσπερνάω και κάνω σχέδια για ξεκούραση, που ποτέ δεν τα πραγματοποιώ."

("Γωνία Τσιμισκή και Γούναρη", Κωστούλα Μητροπούλου,

Θεσσαλονίκη: Παρατηρητής, 1989, σελ. 116)

Μαργαρίτα...

(photo by Christina Li - www.photooftheday.gr)

Καμιά φορά σκέφτουμαι...

...Ξέρω κι εγώ το ίδιο σκέφτομαι...

...Σε τι πράμα αξίζει να πηγαίνουμε σχολείο, να μαθαίνουμε πράματα, να σπάμε το κεφάλι μας για προβλήματα, αφού μια μέρα θα πεθάνουμε;

...Το ίδιο αναρωτιόμουν κι εγώ...το ίδιο...αρκετά χρόνια μετά από εσένα, Μαργαρίτα...
Μα πάντα...υπάρχουν τα καταπράσινα δάση με πλατάνια και τα απέραντα χωράφια με κατακίτρινα στάχυα, ναι, Μαργαρίτα...

Ένα πράμα θα ήθελα τότε. Να βρίσκουμαι μέσα σε ένα χωράφι με ψηλά στάχυα κατακίτρινα και να αρχίσω να τρέχω, να τρέχω, να σφίγγουμαι μ' όλη μου τη δύναμη και να τρέχω.

...Απ-ελευθέρωση...Ελευθερία...Πέρα βαθιά μέσα στη φυγόκεντρο της νοσταλγίας...

...να είμαι ελεύθερη, να έχω επικοινωνία με τη Φύση.

Γειά χαρά, Μαργαρίτα...

(στη Μαργαρίτα Καραπάνου που γνώρισα ανάμεσα στις γραμμένες λέξεις της, μέσα στα βιβλία της και τη συνάντησα εκεί ανάμεσα στις γραμμές και στα περιθώρια των βιβλίων...και αυτός είναι ένας μικρός φανταστικός διάλογος με αφορμή το εκπληκτικό "Η ζωή είναι αγρίως απίθανη" - Αθήνα: Ωκεανίδα, 2008 - λίγο πριν το τέλος των δικών της λέξεων)