(photo taken by justelene)Γιατί νιώθεις ευτυχισμένη;
...που έχω το δικό μου ξενοδοχείο, αέρα που μ'αγαπά και παράθυρο με βλέμμα αγοριού...
Πότε ένιωσες πολύ ευτυχισμένη;
...όταν όλα ήταν γαλάζια, γαλάζια και μύριζε θάλασσα και αλμυρή άμμος...
Πότε θα είσαι πιο ευτυχισμένη;
...μαζεύοντας τα χρώματα από τόσες ταραχές και γαλάζιους νεανικούς παλμούς...
(φανταστική συνομιλία με την Πέτια Ντουμπάροβα με αφορμή την ανάγνωση του βιβλίου "Κείμενα ενός κοριτσιού" της Πέτια Ντουμπάροβα - μετάφραση Μάια Γκιόλα-Γκράχοβσκα - Πάτρα: Εκδόσεις Χαραμάδα, 2008)
2 σχόλια:
Δεν θέλω με τίποτα να ταράξω τη μαγική γαλήνη αυτού του χώρου. Έφτασα εδώ γυρεύοντας κάποια στοιχεία για τη Χίλντα Ντούλιτλ και... σα να μου 'κανε μάγια και δεν έφυγα αμέσως! Μου πάνε τα μέρη όπου τον πρώτο λόγο έχουν οι αποχρώσεις και τα ημιτόνια... και η χαμηλόφωνη ποίηση.
Από μια just... σε μια just...
(μην αισθανθείς υποχρεωμένη να μου απαντήσεις, το τελευταίο που έχω σε υπόληψη είναι το μπλογκο-σαβουάρ-βιβρ. Απλώς, μ' αρέσει να το ομολογώ όταν κάτι μ' αρέσει)
:)
σ'ευχαριστώ...και διαδικτυακά χαμογελώ...
Δημοσίευση σχολίου